«Τα επόμενα χρόνια αναμένεται να υπάρξει μια ισορροπία προσφοράς και ζήτησης στα ακτινίδια», δηλώνει στον ΑγροΤύπο ο κ. Νίκος Πρωτοφανούσης, ιδιοκτήτης μιας από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές μονάδες φρούτων στον Ελλαδικό χώρο.«Τα επόμενα χρόνια αναμένεται να υπάρξει μια ισορροπία προσφοράς και ζήτησης στα ακτινίδια», δηλώνει στον ΑγροΤύπο ο κ. Νίκος Πρωτοφανούσης, ιδιοκτήτης μιας από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές μονάδες φρούτων στον Ελλαδικό χώρο.
«Οι Ιταλοί έρχονται στην Ελλάδα για να αγοράσουν ακτινίδια με στόχο να καλύψουν τις ανάγκες των πελατών τους», τονίζει και προσθέτει: «Εμείς από την πλευρά μας δεν πρέπει να πουλάμε στους Ιταλούς αλλά θα πρέπει να «κλέβουμε» τους πελάτες τους.
Το ακτινίδιο θα πρέπει να το δούμε σαν ένα «εθνικό προϊόν» και να το προστατέψουμε. Η αρχή του εμπορίου λέει ότι όσο αποδυναμώνεται η Ιταλία θα πρέπει να δυναμώνει η Ελλάδα.
Οι ασθένειες έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην ιταλική παραγωγή ακτινιδίων. Αρκεί να σας αναφέρω ότι από μια παραγωγή που ανερχόταν σε 550.000 τόνους το 2015, έχει μειωθεί σε κάτω από 250.000 τόνους φέτος. Αυτή η μείωση έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στις εξαγωγές τους. Έρχονται εδώ και αγοράζουν ελληνικά ακτινίδια και μάλιστα η διακίνηση γίνεται με υποτιμολόγηση ή καθόλου παραστατικά και ατυποποίητα από το χωράφι. Αν ένα ιταλικό παλετοκιβώτιο (Bins) είναι μολυσμένο με Psa και μαζέψει ακτινίδια από τα δέντρα υπάρχει κίνδυνος να φέρει στην χώρα μας την ασθένεια και να υπάρξει μεγάλο πρόβλημα στην ελληνική παραγωγή.
Ζητάμε να υπάρξουν έλεγχοι στον τρόπο διακίνησης. Χωρίς τυποποίηση δεν μπορούν να εξαχθούν τα ακτινίδια λένε οι Κανονισμοί της ΕΕ. Οι Ιταλοί λειτουργούν σαν αθέμιτος αντανισμός για τα ελληνικά συσκευαστήρια, κάτι που σημαίνει μείωση των θέσεων εργασίας, με ότι αυτό συνεπάγεται (φόρους, ασφάλιση, ΦΠΑ κ.α.). Επίσης η πολύ μεγάλη ζήτηση που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια αποτρέπει τον παραγωγό να κάνει τις κατάλληλες καλλιεργητικές φροντίδες (αραίωση κ.α.) με στόχο την καλή ποιότητα. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το ακτινίδιο έχει λιγότερα έξοδα σε σχέση με άλλες καλλιέργειες (πυρηνόκαρπα, μηλοειδή κ.α.).
Υπάρχει όμως ένας κίνδυνος, αν κάποτε επανακάμψει η ιταλική παραγωγή ακτινιδίων τότε θα μειωθεί το ενδιαφέρον τους για την Ελλάδα. Τότε θα πρέπει να υπάρχουν έτοιμες αγορές για την απορρόφηση των προϊόντων μας. Πιστεύω ότι η ισορροπία ζήτησης και προσφοράς θα οδηγούσε τον παραγωγό στην αναζήτηση ποιότητας.
Εμείς σαν εταιρεία έχουμε ειδικευθεί στα κεράσια και τα ακτινίδια. Πέρσι διακινήσαμε 11 εκ. κιλά κεράσια και 16,3 εκ. κιλά ακτινίδια (φέτος μέχρι στιγμής 14,5 εκ. κιλά ακτινίδια). Καταφέραμε στις διεθνείς αγορές να πουλάμε τα ακτινίδιά μας σε τιμές υψηλότερες από αυτές που έχουν οι Ιταλοί. Προσπαθούμε να ανοίξουμε νέες αγορές, όπως κάναμε με την Κίνα πριν πολλά χρόνια. Είναι χρονοβόρες διαδικασίες οι συμφωνίες αυτές και πιέζουμε τις ηγεσίες του ΥπΑΑΤ να τις επιταχύνουν. Πέρσι κάναμε νέο άνοιγμα σε Ταΐλάνδη και Ν. Κορέα. Από τον τύπο μάθαμε για εξαγωγή του πρώτου φορτίου προς Ν. Κορέα. Θετικό θεωρώ ότι είναι αυτό για εμάς, αφού σε όποια αγορά βρίσκονται οι ανταγωνιστές μας Ιταλοί θα πρέπει να είμαστε και εμείς. Επόμενος στόχος μας είναι η αγορά της Βραζιλίας».
